Zauważa się, że znaczna część zaburzeń psychicznych u dorosłych miało swój początek już w dzieciństwie lub okresie dojrzewania. Taki stan mógł przesądzać o trudnościach w uczeniu się, przewlekłym stresie, braku umiejętności w nawiązywaniu stałych relacji, a także braku adaptacji do dziejących się w życiu zmian.
Zaburzenia depresyjne we wczesnym dzieciństwie mogą objawiać się:

• utrzymującym się przez co najmniej 2 tygodnie nastrojem depresyjnym oraz drażliwością,
• brakiem odczuwania przyjemności lub zainteresowania wobec większości wykonywanych czynności,
• zmianami apetytu, bezsennością, ospałością, brakiem energii,
• poczuciem beznadziei, winy, myślami samobójczymi, powracającym tematem śmierci,
• brakiem koncentracji.

Co ważne, dzieci mają trudność z opisywaniem swoich emocji, dlatego niezbędny jest w tym przypadku wywiad z opiekunami. Prowadzi się także obserwację nad stylem funkcjonowania dziecka, jego gestykulacją, mimiką, sposobem chodu, a także jego interakcją z otoczeniem.

W przypadku młodzieży, depresja objawiać się może także występowaniem lęków, niechęci wobec szkoły i rówieśników, problemami w funkcjonowaniu, a także nadużywaniem substancji psychoaktywnych.

Warto także zauważyć, iż w przypadku odczuwania lęku niezwykle znaczące jest nasilenie, a także utrzymywanie się go w czasie. W chwili, kiedy przyjmuje to patologiczny charakter, mówi się o zaburzeniu lękowym.

Wyróżnia się kilka rodzajów zaburzeń lękowych, które różnią się charakterem odczuwanych emocji, bodźcem, który je wywołuje, a także ustosunkowaniem się do lęku. Co ważne, poszczególne rodzaje mogą ze sobą współwystępować.

Przypominamy, iż nasi Pacjenci mogą skorzystać z opieki psychiatrycznej.

Rejestracja i dodatkowe informacje znajdziesz:
+48 75 88 90 170, wew. 3